Aandacht

Mijn oudste kind was net 1 jaar toen iemand mij vertelde dat het heel belangrijk is dat je je kind echt ziet. Vanaf dat moment keek ik nog vaker naar mijn zoon en vond dat ik hem echt zag. Pas later begreep ik dat diegene iets heel anders bedoelde, namelijk: Zorg ervoor dat je met aandacht knuffelt of een boekje voorleest, dat je met aandacht contact hebt met je kind en op die manier je kind steeds beter leert kennen. Want dan kun je gemakkelijker inspelen op wat je kind nodig heeft. Gelukkig had ik die aandacht ook voor mijn kind (al moet ik wel bekennen dat ik ook regelmatig met mijn gedachten heel ergens anders was tijdens het voorlezen en daar betrap ik mezelf nu nog wel eens op).
 
Waar ik in de loop van de tijd ook achter kwam is dat aandacht hebben voor je kind begint met aandacht hebben voor jezelf. Weet jij van jezelf wat jij nodig hebt en luister jij naar de signalen die je lijf en hoofd je geven?
Ik ben ervan overtuigd dat je door ook aandacht te hebben voor jezelf je veel gemakkelijker aandacht kunt hebben voor je kind. Je leert je kind daarmee dat het belangrijk is om ook goed voor jezelf te zorgen. Je geeft immers het goede voorbeeld!
 
Maar wat is dat dan, échte aandacht hebben voor jezelf of je kind?
Neem er in ieder geval de tijd voor. Tijd voor jezelf of tijd voor je kind. En dat hoeft echt geen uren achter elkaar. Gewoon even zitten en niks hoeven, even voelen wat er in je lijf en hoofd gebeurt. Dat kan in 5 minuten. Luister écht naar het verhaal van je kind of doe met aandacht samen een spelletje. Dan ben je 10 minuten verder en hebben jullie allebei een fijn gevoel.
 
Zorg dan wel voor aandacht mét oogcontact en zónder telefoon in de buurt……
 
Jolijn Monteiro