Hoe(on)duidelijk ben je?

Ik stond van de week bij de Hema in de rij voor kassa en achter mij stonden een vader en een moeder met een meisje van hooguit 4 jaar. Er stonden van die Hemaworsten vlakbij de kassa en het meisje vond ze zo lekker ruiken. Ze bracht haar gezicht tot boven de worsten en snoof de geur op. De vader zei tegen het meisje dat ze dat niet mocht doen. Waarop het meisje zei dat ze de worsten zo lekker vond ruiken. Nog een keer rook ze eraan en weer zei de man dat ze dat niet mocht doen en dat ze er nu toch echt mee op moest houden.
Even later werd de vader BOOS, omdat het meisje ook nog even aan de worsten wilde voelen. Het meisje ging bij haar moeder staan en begon te huilen. De moeder zei dat ze nu niet moest gaan huilen, want  ze hadden haar toch gewaarschuwd?  Toen het meisje niet stopte met huilen hoorde ik de moeder zeggen, dat als ze niet aan de worsten mocht ruiken ze toch wel snapte dat ze er ook niet aan mocht komen met haar handen?
 
Dit is een situatie die natuurlijk heel vaak voorkomt (of iets wat erop lijkt) en ook heel herkenbaar is. Zelf overkomt mij dit ook regelmatig en dan bedoel ik vooral dat ik denk dat ik duidelijk ben, maar het dan waarschijnlijk toch helemaal niet ben!
Wij gaan er als volwassenen vaak vanuit dat kinderen dezelfde verbanden leggen als wij, maar dat kunnen we helemaal niet verwachten! Voor dit meisje is aan de worsten ruiken iets heel anders dan ze aanraken en dat het niet netjes zou zijn is iets waar ze helemaal niet bij stil staat.
Dit meisje wilde gewoon ruiken en haar ouders waren even vergeten dat kinderen vaak met al hun zintuigen willen ervaren. Als je iets wilt ruiken ga je er dichtbij hangen en ik denk dat dit meisje helemaal niet begrijpt waarom ze niet zou mogen.
 
Wij denken vaak dat kinderen onze gedachtegang zomaar kunnen volgen, maar ik denk dat we daarin regelmatig veel te snel en te kort door de bocht gaan. Als je merkt dat je kind boos wordt of gaat huilen in zo`n situatie kun je even bij jezelf te rade gaan of je echt duidelijk bent geweest. Zo niet, leg het dan nog een keer uit bekeken vanuit de gedachtewereld van je kind.
 
Op deze manier kun je je kind nog steeds dingen leren en grenzen aangeven, maar doe je dat wel op een manier die je kind begrijpt.