Flexibel grenzen stellen
Ouders komen vaak bij mij met VRAGEN over het stellen van grenzen en hoe ze om moeten gaan met een kind dat die grenzen steeds op blijft zoeken. Volgens mij gaat het dan vaak om de angst, dat je als ouder niet duidelijk genoeg bent. De angst dat als je je zoon of dochter over de grens laat gaan, dat je dan eigenlijk toegeeft en misschien de grip kwijtraakt.
Maar het is toch ook belangrijk dat je de grenzen aangeeft en dat je daarin consequent bent? Je moet wel laten zien wie de regels stelt en kinderen moeten weten dat er gevolgen zijn als je je er niet aan houdt. Toch???
Misschien is het niet zo zwart-wit en is het goed om bij jezelf na te gaan welke regels je stelt.
Zijn ze allemaal even belangrijk?
Of zijn er een aantal bij waarin je best wat soepeler mag zijn? Ook is het goed om te kijken of de REGELS nog passen bij de leeftijd van je kind. Groeien de regels mee? Of heb je zelf de neiging om eraan vast te blijven houden, omdat je kind toch al zo snel groot wordt…. Als je de teugels te strak aantrekt en te vaak op de rem trapt, bestaat de kans dat je kind alleen maar meer gaat proberen om over de grens heen te gaan. Juist dan kun je de grip verliezen en ook de verbinding me je kind, omdat hij of zij zich niet helemaal begrepen voelt….
Natuurlijk is het belangrijk dat jij als ouder de grenzen bepaalt en soms heel duidelijk beslissingen neemt, omdat je kind de gevolgen (nog) niet kan overzien. Het blijft alleen wel belangrijk dat je ook daarin flexibel bent en meegroeit met je kind.
Waar het op neer komt, is dat je regelmatig even stil staat bij de regels die je stelt in de opvoeding. Passen ze nog? Waar kun je bijstellen en moeten alle regels even streng worden nageleefd? Waar kun je de teugels wat laten vieren, zodat er voor je kind ruimte ontstaat om zelf te ontdekken waar zijn of haar eigen grenzen liggen.
Wil je hierover graag een keertje sparren of heb je een andere opvoedvraag? Kom naar mijn gratis Opvoedspreekuur, bellen of mailen voor een afspraak mag natuurlijk ook.
