Anders kijken
 

`Doe niet zo raar`.
`Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.`
 
Ik denk dat de meeste ouders dit wel eens tegen hun kind zeggen. Waarmee dan eigenlijk bedoeld wordt dat hij/zij `normaal` moet doen. Maar wat is `normaal`? Is dat het gedrag zoals wij dat van onze ouders hebben geleerd? Is `normaal` het gedrag dat de meeste andere mensen ook laten zien? Het gemiddelde?
 
Maar bestaat dat eigenlijk wel? En waarom zou het verkeerd zijn om op te vallen, om juist heel gek te doen? En vinden wij `normaal` zelf eigenlijk ook wel echt het fijnste?
 Tot kinderen een jaar of 4 zijn is gek doen juist leuk en schattig en mogen kinderen zonder problemen opvallen. Maar zodra kinderen naar school gaan wordt er toch wel verwacht dat ze zich `normaal` gaan gedragen. En als ze opvallen dan toch wel het liefst met gedrag dat sociaal gezien juist heel erg aangepast is.
 
Wat gebeurt er als we Anders Kijken naar het gedrag van kinderen die zich anders gedragen dan `normaal`. Of als we de norm zouden veranderen en niet meer zouden uitgaan van gemiddeld gedrag?
Dan komen we er misschien wel achter hoe creatief deze kinderen zijn. Hoeveel talent ze hebben om vanuit hun fantasie anders te kijken naar de wereld om ons heen en met oplossingen te komen waar wij `normaal` denkende volwassenen nooit aan zouden denken!
 
Ik denk dat het onze taak is, als ouders (en leerkrachten), om ruimte te maken voor deze kinderen. Aan te gaan sluiten bij hun `abnormale` manier van denken en ze daarin te steunen en te prijzen. Zodat ze zich niet gedwongen voelen om aan het gemiddelde te moeten voldoen. En waardoor wij wellicht zelf ook meer ruimte krijgen om eens buiten het boekje te denken en eens lekker gek te doen!
 
Heb jij zo`n (heerlijk) `abnormaal` kind en wil je graag weten hoe je ruimte kunt creëren voor zijn of haar unieke leerproces? Maak dan een afspraak, want ik denk graag (buiten de gewone kaders) met je mee!